Şehzade Cihangir, 1531 yılında İstanbul'da dünyaya gelmiştir. Osmanlı Padişahı I. Süleyman'ın ve Hürrem Sultan'ın beşinci oğludur. Doğuştan fiziksel rahatsızlıkları olması sebebiyle sancak görevi istememiştir ve çok az sayıda sefere katılmıştır.

Şehzade Cihangir, doğuştan kambur olarak dünyaya gelmiş ve fiziksel olarak zayıf bir yapıya sahipti. Babası Sultan Süleyman, ona "cihanı sırtında taşıyan kişi" anlamına gelen Cihangir adını vermiştir. Ruhen duygusal bir karaktere sahip olan Şehzade Cihangir, rahatsızlığından ötürü öz kardeşleri tarafından dahi dışlanmıştır. Ancak, ağabeyi Şehzade Mustafa, ona öz kardeşlerinden daha fazla sevgi gösterip iyi davranmıştır.

Şehzade Cihangir, ağabeyi Şehzade Mustafa'yı öz kardeşlerinden daha fazla sevmiştir. Şehzade Mustafa'nın Sultan Süleyman'a karşı çıkması bahane gösterilerek öldürülmesinin ardından, aynı yıl ağabeyinin acısına dayanamayan Şehzade Cihangir de Halep'te ölmüştür. Şehzade Mustafa'nın boğdurulduğu esnada, Cihangir de babasının çadırında bulunuyordu. Bu olay, onun ruhunda derin bir hasar bırakmış ve büyük melankoliye sürüklemiştir. Sonuç olarak, 1553 yılında babasıyla Halep'e vardıklarında ölmüştür.

Şehzade Cihangir, bir yazı ustası olup aynı zamanda "Zarifi" mahlasını kullanarak şiirler yazmıştır. Sanatsal yetenekleri ve duygusal derinliği ile tanınmıştır.

İstanbul Beyoğlu'nda bulunan Cihangir mahallesi, ismini Şehzade Cihangir'den almıştır. Babası Sultan Süleyman, bu yeri onun adına kurdurmuş olup, yine aynı yere cami, imarethane, tekke ve türbe yaptırmıştır. Şehzade Cihangir'in kabri, İstanbul'daki Şehzadebaşı Camii'nde ağabeyi Şehzade Mehmed'in yanında bulunmaktadır.